hayatta hersey yasanip bitiyor hersey bir sekilde arkada kaliyor. hic bir sey uzerine cok endiselenmek ve uzulmek istemiyorum.

dramaya kendini kaptirmak cok kolay ama insan kendini toparladiginda meselelere daha net bakiyor, ne netliginde? benim ablam biraz homofobik olabilir netliginde mesela. bu benim kim ve ne oldugumu ve kendime duyduydugum saygiyi etkilemez netliginde mesela. dramaya mahal yok, yasa ve bitsin, gerilme netliginde de olabilir.
yani sakinim. gerginlige luzum ok.
ok.

oteki ruzgar

her sey oteki ruzgarla degisti.
Iyi bir organizator ve lider, baska bir degisle basarili bir kontrol manyagi olmanin sinyallerini henuz kucukken  veriyordum sanirim. Yalnizca simdi degil, o zaman da bunun oldukca farkindaydim. 4 yasimdan itibaren arkadas ve okul cevremde oyunalrdan bulusmalara ve projelere  kadar sayisiz etkinligin planlarini ben yaptim.  nerdeyse 10 yil boyunca neyin, nerde, ne zaman yapilmasi gerektigini insanlara soylemkte hakli oldugumu dusundum ve bunun icin cok basit bir sebebim vardi: yapabiliyordum. cevremdeki herkesden daha iyi yapabiliyordum bu karar verme, gorev dagitma ve yola koyma isini. Yapilmasi gerekenleri adim adim planlamakta iyi oldugum gibi, insanlarin benim dedigimi yapmalari, islerin benim istedigim sekilde yapilmasi cidden hosuma gidiyordu. Ustelik tatli tatli insanlari balla kandirarak is yaptiran biri de degildim, daha ilk okulda ortaya cikan ve beni sayisiz kere utandiran kontrolsuz bir ofkem vardi. Cok iyi hatirliyorum ilk okulda bir gun sabrimi tasiran bir kizi tokatladiktan sonra kendimden feci utanmistim. Sanirsam o yasa gore oldukca sirrettim ama sevilirdim de. Hep cok sevilerek buyudum.

neyse uzun lafin kisasi herseyi kontrol edebilerek mutlu yasayacagina inanan bunye oldu. evet gururla ilan ediyorum, oldu ve gomduk biz onu. ve yanilmiyorsam sevgili ursula sayesinde, oteki ruzgarla topraga verdik rahmetliyi. uzerimden kalkan bir yuk gibi biraz, butun degisimlerin basi olmasada atesleyicisi oldu bende.

insanlari ve yasamlarini kontrol etmden yasamanin dayanilmaz hafifligini, yargici olmamayi sanirim buna borcluyum. tesekkur ederim. seni seviyorum.

bilinmemezlik uzerind ekontrol sahibi olmaya calismak, mahkumiyettir. bilinmemezligi kendi kaliplarimizla cevreleyip tanimladigimiz an, kendimize bir hapsihane insaat etmis oluruz.

bu anlamda bilinmemezlikten korkmak uzun kosuda  yalnizca grilik ve mutsuzluk getirebilir.
korkuyorum ama seviyorum da. seviyorum ve gozlerinizden opuyorum
mazosistlerin, escinsellerin, cingenelerin, uzaylilarin, kadinlarin, degisimin ve farkliligin ve butun bilinmeyenlerin gozlerinden opuyorum.