bu asagidakini yazdigimda...cok daha farki bir kafadaydim heralde, cunku bu gun, kimse icin yazmadigimi, sadece kendim icin yazdigimi soyledim kendime. insanlar icin degil, kimse okusun diye degil, var olabilmek icin. belki de degisen buydu, yazi bir aractan amaca donustu, kendini ifade etmek, insanlara ulasmak degil artik, deli bir dunyanin icinde hala nefes aldigini (ama gercekten nefes aldigini) gostermek kendine. kendim icin yaziyorum cunku artik. bencillikle karamsarligin sinirlari arasinda top oynayarak. iste o asagidaki
...
paylasmak. ulasabildigim tek sonuc. kendi kendime, neden, neden durmuyorsun? neden tek yapmaya calistigin anlatmak, neden her yazinin sonunda zafer kazanmis gibi, bir sey kazanmis gibi hissediyorsun dedigimde...geride kalan tek sonuc bu. paylasmak....
bir durtu de, ilkel, vahsi, derinden gelen. harfler ve sozcuklerle ortaya cikmis ve insanlara giderken belki de en uygar kiligina burunmus...ama arkasindaki amac, uzun bir sure benim bile goremedigim nedenim/nedenimiz insanlik kadar eski ve insanlik kadar ilkel. anlasilmak.birlikte olmak. paylasmak. hiclikten kurtulmanin tek yolu, belki de yalniz olmadigina ve birine, birilerine ulasabilecegine inanmaya calismak.
basitce arzu.
durustce anlasilma ve hatta sevilme arzusu.
insanligin en ilkel oldugu (ve yine de en insan oldugu nokta) iste. varligini kanitlamak hatta var olmak icin sevgiyi ve takdiri istemesi. cunku butun insanlar bunun icin yasar, pek cogu fark etmese bile.
belki de hersey bu kadar basit ve guzel olabilseydi, ve ben (ve sen) yazilarimizi yazdiktan sonra gulumseyip, basardim diyebilseydik.
ne kadar imkansiz ve komik.
cunku ikimiz de biliyoruz, ne yaparsak yapalim, ve hatta kime okutursak (milyonlara? milyarlara?)okutalim sonunda , yaziyi bitirdikten bir saniye sonra kalbinden vucuduna yayilan, beyninde titreyen su soruya engel olamayacaksin.
acaba, kimse, belki bir yada iki kisi, beni anlamis olabilir mi?'
hayir.dayakligiz biz.kendimizi anlatmaya en buyuk engel biziz.ama fark etmez cunku biz olmasak da, zaten hic umut yoktu.
biliyoruz
